நுட்பமான மகிழ்ச்சி

முளிதயிர் பிசைந்த காந்தள் மெல் விரல்

கழுவுறு கலிங்கம் கழாஅது உடீஇ

குவளை உண் கண் குய்ப்புகை கழுமத்

தான் துழந்து அட்ட தீம் புளிப் பாகர்

‘இனிது’ எனக் கணவன் உண்டலின்

நுண்ணிதின் மகிழ்ந்தன்று ஒள் நுதல் முகனே!

நூல்: குறுந்தொகை (#167)

பாடியவர்: கூடலூர் கிழார்

சூழல்: முல்லைத் திணை, துறை விவரம் ’முன்கதை’யில்

முன்கதை

திருமணம் முடிந்துவிட்டது. மாப்பிள்ளையும் பெண்ணும் தனிக் குடித்தனம் சென்றுவிட்டார்கள்.

சில நாள் சென்றபின்னர், பெண் வீட்டைச் சேர்ந்த ஒருவர் (செவிலித் தாய்) புது மணத் தம்பதியர் வசிக்கும் அதே நகரத்துக்குச் செல்கிறார். அவர்களைப் பார்க்க வருகிறார்.

அவர் ஊர் திரும்பியதும், பெண் வீட்டார் அவரை மொய்த்துக்கொள்கிறார்கள். ‘என் பெண் சந்தோஷமாக இருக்கிறாளா? மாப்பிள்ளை அவளை நல்லபடியாகப் பார்த்துக்கொள்கிறாரா?’ என்றெல்லாம் விசாரிக்கிறார்கள். முக்கியமாக ‘செல்லமா வளர்ந்த பொண்ணாச்சே, பாவம், அவளுக்குச் சமையலே தெரியாதே, எப்படிச் சமாளிக்கிறா?’

செவிலித் தாய் சிரிக்கிறார். இந்தப் பாடலைச் சொல்கிறார்

உரை

(அடிக்கோடிடப்பட்டுள்ள வார்த்தைகள் பாடலில் இல்லை, வாக்கிய ஓட்டம் தடைபடாமல் இருப்பதற்காக நான் சேர்த்தவை)

நன்கு உறைந்த தயிர். காந்தள் மலர் போன்ற மென்மையான விரல்களால் அதை நன்றாகப் பிசைகிறாள் அவள்.

அப்போது, அடுப்பில் ஏதோ சத்தம் கேட்கிறது. தயிர் பிசைந்த விரல்களைச் சட்டென்று தன் ஆடையிலேயே துடைத்துக்கொண்டு ஓடுகிறாள். சமையலைக் கவனிக்கிறாள்.

சிறிது நேரத்தில், குவளை மலரைப் போன்ற அவளுடைய கண்கள்முழுக்கப் புகை படர்ந்து நிறைகிறது. அதைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல் தொடர்ந்து சமைக்கிறாள்.

இப்படித் தன் கையால் துழாவிச் சமைத்த புளிக்குழம்பை அவள் தன்னுடைய கணவனுக்கு ஆசையோடு பரிமாறுகிறாள். அவனும் அதனை ‘அருமையா இருக்கு’ என்று சொல்லிச் சாப்பிடுகிறான்.

அப்போது அவளைப் பார்க்கவேண்டுமே, ஒளிமிகுந்த நெற்றியும் முகத்திலும் அப்படி ஒரு சந்தோஷம்!

துக்கடா

• இன்றைய பாடல் குறுந்தொகையின் மிகச் சிறந்த ‘டாப் 10’ல் ஒன்று. இதில் சொல்லப்பட்டிருக்கும் தகவல்களைவிட, நம்மை ஊகிக்கவிடும் விஷயங்கள்தான் அதிகம்
• உதாரணமாக, ‘கழிவுறு கலிங்கம் கழாஅது உடீஇ’ என்றால் அழுக்காகிவிட்ட உடையைப் பற்றிப் பொருட்படுத்தாமல் சமைக்கிறாள் என்று அர்த்தம். இது எல்லார் வீட்டிலும் சகஜமாக நடக்கும் விஷயம்தான். ஆனால் அவள் புதுமணப்பெண் என்பதையும், இந்தக் காட்சியைப் பார்த்துச் சொல்பவர் அவளை வளர்த்த செவிலித் தாய் என்பதையும் பின்னணியாக வைத்து யோசிக்கும்போது நாமே பல புதுக் கற்பனைகளைச் சேர்த்துக்கொள்ளலாம், திருமணத்துக்கு முன்னால் அவள் எப்போதும் சுத்தமான ஆடைகளைமட்டுமே தேர்ந்தெடுத்து அணிகிறவளாக இருக்கலாம், ஆனால் இப்போது அதே பெண் அழுக்கான ஆடையைப் பற்றிக் கவலைப்படுவதில்லை
• இதற்கு இன்னொரு கோணமும் உண்டு, திருமணத்துக்கு முன்னால் அவளுடைய கணவன் (அப்போது ‘காதலன்’) அழகான ஆடைகளில், பிரமாதமான மேக்கப்பில்மட்டுமே அவளைப் பார்த்திருப்பான், ஆனால் இப்போது அதே பெண்ணைத் தயிர்க் கறையும் புகையும் படிந்த உருவத்தில் பார்க்கிறான், ஆனாலும் அவர்களுக்குள் நேசம் குறையவில்லை என்று செவிலித் தாய் மகிழ்ச்சி அடைவதாகக் கற்பனை செய்யலாம்
• ‘தான் துழந்து அட்ட’ என்ற வரியும் மிக அருமையானது, ’வீட்டில் பல வேலைக்காரர்கள் இருந்தாலும், தானே கணவனுக்குச் சமைத்து மகிழ்கிறாள் அவள்’ என்று புலியூர்க் கேசிகன் உரை சொல்கிறது
• அது நிற்க. பெண்ணியவாதிகள் இந்தப் பாடலுக்கு இன்றைய ‘எசப்பாட்டு’ எழுதலாம் 😉

168/365